Warunki wiatrowe nie były najlepsze - wiatr lubił zmieniać niezapowiedzianie kierunek i straszliwie szkwalił.
Po napompowaniu kajtów przyszedł czas na bliższe zapoznanie się z konstrukcją:
komora główna wygina się pod kontem prostym przy wierzchołkach kajta tworząc ostatnią, najmniejszą tubę latawca (tak jak w Globeriderach, Gaastrach). Znajdują się na niej 2 zawory do pompowania. Zrobiona jest z iluśtam paneli zszywanych podwójnym szwem. Szwy są bardzo równe i wyglądają bardzo dobrze. Użyty do budowy komory głównej dacron jest dosyć ciężki/solidny, ma się nawet wrażenie, że są jego dwie warstwy. Na środku komory głównej doszyty jest pasek białego materiału (widoczny na zdjęciu), służący do podczepienia lisza od pompki. Trudno jednak ocenić, czy nadaje się do podczepienia 5tej linki.
Komory najmniejsze mają zawory kulkowe, pozostałe zwykłe. Co jest dziwne, to to, że te kulkowe są mniejsze niż zwykłe, przez co ciężko wkłada się do nich końcówkę pompki. Być może z czasem się troszkę rozejdą.
Końcówki wszystkich komór są poobszywane na końcach solidnym materiałem, zabezpieczającym przed uszkodzeniami.
Krawędź spływu latawca jest wyjątkowo mocno zabezpieczona. Po pierwsze mamy na jej końcu podwójny materiał. Po drugie, w niewielkich odstępach wszyte są fragmenty dacronu w kształcie trapezów.
Ponadto, na końcu każdej komory poprzecznej wszyty jest dodatkowy gruby, biały materiał zabezpieczający przed przecieraniem i innymi uszkodzeniami. Płaszcz latawca pomiędzy poprzecznymi komorami złożony jest z trzech poprzecznych paneli, co zatrzymuje ewentualne rozdarcie a tym samym ułatwia naprawę latawca. Wszystkie szwy wyglądają bardzo dobrze - są równe, nie rozchodzą się.
Ciekawostką jest zastosowanie dodatkowego, stosunkowego grubego paska materiału znajdującego się od wewnętrznej strony latawca - pomiędzy komorą główną a płaszczem kajta (patrz fota powyżej). Materiał ten zabezpiecza latawiec przed przetarciami, o które łatwo, gdy pomiędzy komorę a płaszcz dostanie się piasek (co jest nieuniknione)
oba wierzchołki obszyte są grubym dacronem w sposób typowy praktycznie dla wszystkich latawców. Na każdym wierzchołku mamy po dwa miejsca zaczepu linek z tyłu i z przodu
Ogólnie podsumowując wykonanie latawca, muszę przyznać, że to chyba najbardziej bombo odporna konstrukcja jaką widziałem (choć Ocean Rodeo też wyglądają pod tym względem świetnie). Kajt jest zabezpieczony bardzo solidnie w każdym mniej lub bardziej ważnym miejscu, wykorzystane materiały wydają się być identyczne jak w topowych markach, a szwy nie budzą najmniejszych zastrzeżeń. Ma to jednak swoją wadę - latawiec jest dosyć ciężki i nie ma tego wrażenia subtelności co np. w Takoonach.
Bar nie napawa zachwytem, ale wykonany jest także solidnie i posiada wszystko to, co porządny drążek mieć powinien.
Przyjemnym rozwiązaniem w drążku jest delikatne jego zgrubienie na samym środku, co sprawia, że uchwyt jest przyjemniejszy/pewniejszy.
Dziura w barze jest duża, co ewentualnie może pomóc przy instalowaniu obrotowego leasha (spinable leash, swivel leash) z wykorzystaniem szekli (można przez dziurę przepuścić 2 linki).
Linka od depowera nie jest zabezpieczona, co być może będzie prowadzić, do szybszego się jej przecierania.
Chicken loop nie jest ani za duży ani za mały, a wykorzystana rurka zabezpieczająca przed ześlizgnięciem się chickena z haka trapezu wyjątkowo długa, co być może zabezpiecza w końcu przed nagłym pływaniem w stylu unhooked.
Zrywka/system bezpieczeństwa zbudowana jest wg aktualnie panującej modły. Wewnątrz tego neoprenowego kondonika (z napisem Best kite..)znajduje się metalowy trzpień łączący chickena z linką depowera. Przy pociągnięciu za czerwoną kuleczkę trzpień wyskakuje rozdzielając tym samym bar od trapezu. System wydaje się być ok, działa lekko.
depower adjuster zrobiony jest ładnie i czytelnie, choć mnie zaskoczyło to, że do zdepowerowania kajta służy czerwona a nie czarna rączka, ale podobno w Naishach jest tak samo.
Trochę dziwnie skonstruowany jest leash od latawca. Zakończenie jest przygotowanie do podpinania na przegub ręki (old school). Co prawda można to wpiąć jakoś do trapezu, ale mimo wszystko powinni zrobić to troszkę subtelniej.
No i trochę akcji... pierwszą odpaliliśmy 11tkę. Ponieważ linki nie były dobrze strymowane (później się okazało, że pan Dudek zrobił linki, które się różniły od siebie długością nawet do 50cm !!) i latawiec był strasznie mocno wybrany. Ta jedenastka ciągnęła jak szalona - po pierwszym starcie jeden z kolegów (nie będę wymieniał z nazwiska) stwierdził, że on już chyba robi pod siebie A wiaterek była taki do popływania na 16tce akurat...
a tak wygląda 11tka w powietrzu:
Ten mały latawczyk, pomimo całkiem niewielkiego wiatru dawał mocnego kopa i pozwalał nawet całkiem nieźle poskakać.....
to oczywiście Chiński - gips już zdjęli, więc znowu szaleje, zbierając przy tym mlecz dla chomików...
ta mała BESTia zdaje się mieć niezły ciąg w dolnych zakresach wiatrowych, ciekawe jest jak sie przy tym będzie zachowywać w szkwałach i czy ma dobry depower - jest to dosyć ważne, bo szczerze mówiąc trochę nas wystraszył ten kop jak w lokomotywie !
potem przyszła kolej na 16,5...
ta BESTyjka chciała za to zabawić sie z Grzegorzem - na szczęście nasza BEST GIRL panowała nad bezpieczeństwem
a tak przy okazji, towarzyszyło nam piękne niebo
to co się w Beście zdecydowanie może nie podobać, to torba. Rozwiązanie jest niezbyt atrakcyjne pod każdym względem - system torby na jedno ramie powinien już odejść w zapomnienie....
PODSUMOWUJĄC: oględziny statyczne w skali od 1-6 oceniłbym na 4,5 z adnotacją, że nie widziałem kajta, któremu dałbym 6. Co do dynamiki, to niech się wypowiedzą Greg i Chinol, bo ja się bałem kontuzji...
P.S. zapomniałem wspomnieć o pompce - duuuuże ok - wielka i z pump leashem (pozwoliłem sobie nawet zagarnąć taką jedną tymczasowo od Grega)
apropos dynamiki dwunastka rewelacja jeśli można coś stwierdzić przerzucjąc latawiec z 10 na 14 i odwrotnie i patrząc na ziemię 
podobają mi się wzocnienia których nie mam w takoonie na zimę jak znalazł a raczej jak kupił 
)
